Νοητική κατασκευή και εγκέφαλος

Tα βιώματα και οι εμπειρίες ενός ατόμου, ανάλογα με τις ομοιότητες ή διαφορές που έχουν με τις προηγούμενες εμπειρίες του, βοηθούν στην δημιουργία κάποιων νοητικών κατασκευών που βοηθούν στην πρόβλεψη και κατανόηση του κόσμου. Όσο πιο ακριβής είναι μια τέτοια κατασκευή τόσο πιο συχνά επαναλαμβάνεται και εγκαθίσταται μόνιμα ως κατάλληλη. Όσο πιο πολλές επιβεβαιώσεις παίρνει το άτομο για την επάρκεια της κατασκευής τόσο περισσότερο την εμπιστεύεται. Αύξηση της εμπιστοσύνης σημαίνει μείωση του άγχους, άρα αυτομάτως εντός της καταλληλόλητας του συστήματος όλων των υπολοίπων νοητικών κατασκευών.

Όταν μια κατασκευή οργανωθεί μαζί με κάποιες άλλες τότε δημιουργείται  ένα σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο συχνά οι προβλέψεις ενός συστήματος είναι έγκυρες τόσο η ασφάλεια στην εγκυρότητα και αξιοπιστία του συστήματος επικυρώνεται. Αν συμβεί το αντίθετο είναι πολύ εύκολο η κατασκευή να αμφισβητηθεί. Μετά από την  εμπειρία/ γεγονός  που αμφισβήτησε την αρχική κατασκευή , τότε το άτομο χρειάζεται να ανακατασκευάσει το σύστημα ή να δημιουργήσει νέο, (σε περίπτωση που κάποιες  κατασκευές ακυρωθούν παράλληλα), συμπεριλαμβάνοντας τις νέες εμπειρίες που αναχαίτισαν το παλιό σύστημα. Η επικύρωση δεν δηλώνει μόνο επιτυχίες (Pervin, 1964). Αν το άτομο είχε προβλέψει δυσκολίες ή αρνητικές συνέπειες και αυτό επικυρωθεί, τότε η αξιοπιστία του συστήματος είναι υψηλή ( είναι οι περιπτώσεις που κάποιος χαίρεται πολύ που «έπεσε» μέσα στις προβλέψεις του).

 

Άγχος- Αγωνία -Φόβος

Όταν μια καινούργια νοητική κατασκευή εμφανίζεται ως επιλογή ή πιθανότητα τότε το άτομο αναγνωρίζει ότι η επικείμενη κατασκευή δεν συμπεριλαμβάνεται στο ήδη επιλεγμένο εγκατεστημένο σύστημα που χρησιμοποιεί και εμπιστεύεται. Άμεσα το συναισθηματικό  που αναδύεται είναι άγχος.  Η αίσθηση ότι κάτι αλλάζει σε συνδυασμό με την αίσθηση παρέμβασης στην έκβαση, βοηθούν το άτομο να κινητοποιηθεί και να δράσει αναχαιτίζοντας το «νέο» που ενδεχομένως να τον οδηγήσει στην αμφισβήτησή  της προηγούμενης «σωστής» επιλογής, διατηρώντας ατόφια την αρχική του επιλογή.

Όταν κάποιος έρθει σε επαφή με κάτι πολύ νέο  και η αναπροσαρμογή του συστήματος φαίνεται πολύ πιθανή , το συναισθηματικό σενάριο που αναδύεται είναι η απειλή. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο μπορεί να αναλάβει δράση έχοντας την αίσθηση επάρκειας να διατηρήσει την παλιά του κατασκευή , προβλέποντας τις πιθανές αναπροσαρμογές που θα κληθεί να κάνει. Αυτό το στάδιο βιώνεται ως σύγχυση, αλλά παράλληλα αναταράζει την ρουτίνα και γιαυτό το λόγο μπορεί το άτομο να πάψει να σκέφτεται λογικά και δυσκολεύεται  κατανοήσει το καινούργιο, με συνέπεια να αντιδράσει μέσα σε πανικό. Η πιθανότητα κάποιας εξ ολοκλήρου αλλαγής στο σύστημα αυξάνει την πολυπλοκότητα και την απειλή, επικείμενης αποτυχίας να διατηρήσει το σύστημα την αξιοπιστία του .

 

Όταν τα δεδομένα του περιβάλλοντος οδηγούν σε ολοκληρωτική αλλαγή του νοητικού  συστήματος τότε το συναισθηματικό σενάριο που αναδύεται είναι φόβος. Στην περίπτωση αυτή η αίσθηση παρέμβασης στην έκβαση είναι μηδενική. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο ακινητοποιείται και η αντίληψη που διαμορφώνει για την κατάσταση είναι του  «μη αναστρέψιμου»  Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο θάνατος . Η δυνατότητα να αντιστραφεί το γεγονός , από τη στιγμή έχει  επιτευχθεί είναι αδύνατο. Αυτή η αντίληψη οδηγεί σε αναγκαστική εγκατάλειψη της ιδέας για προέκταση του συστήματος,  από τη στιγμή που το σύστημα  διασπάστηκε ( εξάλλου αυτό καλείται κάποιος να αποφύγει στο στάδιο της απειλής) .

Αντί επιλόγου..

Ο άνθρωπος στη θέα του αγνώστου αισθάνεται άγχος και απέναντι στο ανοίκειο απειλή. Αυτή η στάση οδηγεί συχνά σε ακαμψία και ακύρωση οποιουδήποτε νέου στοιχείου που θα εμπλούτιζε την νοητική κατασκευή και σύστημα κατ’ επέκταση και την πιθανότητα αλλαγής, γεγονός που σε κάποιες περιστάσεις κρίνεται αναγκαίο για την συνέχεια.

Σε όποια περίπτωση το ζητούμενο είναι να διατηρηθεί η αξιοπιστία στο σύστημα κατασκευής πραγματικότητας που έχει διαθέσιμο το άτομο, ενισχύοντας την εμπιστοσύνη στην αρχική του επιλογή και την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό και τις δυνατότητες του..

 

 

Φόβοι και φοβίες

Η σπηλιά που φοβάσαι να μπεις, κρύβει το θησαυρό που ψάχνεις..
(Joseph Campbell (1904-1987)

Το Σύστημα Φόβου
Το σύστημα του φόβου επιτρέπει στο άτομο  να απομακρύνεται ή να αποφεύγει  επικίνδυνες και  απειλητικές συνθήκες. Ο συνδυασμός του  συστήματος  του φόβου με το  σύστημα μάθησης και μνήμης υποστηρίζει την εκμάθηση και πρόβλεψη ή  αποφυγή απειλών και πιθανών κινδύνων.
Το σύστημα του φόβου υποστηρίζει τόσο τις εγγενείς όσο  και τις επίκτητες συμπεριφορές, που συγκρατούνται στη μνήμη του ατόμου μέσω των βιωμάτων. Οι αμυντικές εγγενείς συμπεριφορές – χρήσιμες για την αντιμετώπιση κινδύνων – αποτελούν την γνωστή τριάδα των τριών F – flight/ fight/ freeze – Φυγή / Μάχη / Καθήλωση  (Κλίμακα εγγύτητας θηρευτή, Fanselow & Gale, 2003).
Η  αντίδραση του θηράματος  οργανώνεται  σε σχέση με την απόστασή που έχει από τον θηρευτή. Αν έχει μεγάλη απόσταση θα επιλέξει την αντίδραση freeze, με σκοπό να αποτρέψει το εντοπισμό από τον κυνηγό του. Αν απέχει λιγότερο τότε ίσως να επιχειρήσει να απομακρυνθεί όσο μπορεί . Αν η απόσταση είναι τέτοια που το θήραμα είναι στην οπτική εμβέλεια του κυνηγού θα χρειαστεί να κάνει επιλογή μάχης.
Φανταστείτε να κοιμάστε και να ακούσετε την πόρτα να τρίζει τι θα κάνετε ?
Α)Θα ακινητοποιηθείτε;
Β)Θα αναζητήσετε την αιτία του ήχου ;
Γ)Θα αξιολογήστε την επικινδυνότητα της κατάστασης  πριν σηκωθείτε από το  κρεβάτι

Λίγα λόγια για τον ιππόκαμπο..O ιππόκαμπος φαίνεται να έχει εμπλοκή́ σε πολλές λειτουργίες του εγκεφάλου ιδιαίτερα στις δηλωτικές μορφές μάθησης και μνήμης. Το κυρίαρχο  έργο του  ιππόκαμπου, φαίνεται να είναι γύρω από τις λειτουργίες, που αφορούν την εργαζόμενη μνήμη  και εκείνες που συντελούν  κατά στην εξερεύνηση του περιβάλλοντος, κάνοντας  διεργασίες σύγκρισης ή και αξιολόγησης των ερεθισμάτων,  σύμφωνα με  πρότερες  εμπειρίες ώστε να οδηγηθεί στη  λήψη απόφασης και έως ότου η πληροφορία φτάσει να αποθηκευτεί στην  μακρόχρονη μνήμη. Επιπλέον συμμετέχει στην λειτουργία ανάκλησης εμπειριών  ώστε να διαμορφώσει ένα πιθανό σενάριο δράσης  για μελλοντικές πιθανές δράσεις. Επιπλέον έχει κρίσιμο ρόλο στην οργάνωση και διαχείριση όποιας πληροφορίας εισέρχεται στο σύστημα, δημιουργώντας  συνειρμούς με  τα ήδη υπάρχοντα στοιχεία που είναι αποθηκευμένα στη μακρόχρονη μνήμη. Ο ιππόκαμπος φαίνεται να διαμορφώνει ένα περιβάλλον το οποίο χρησιμοποιείται για την κωδικοποίηση και ανάκληση όλων των βιωματικών μνημών. Αν αυτή η λειτουργία δεν μπορεί να επιτελεστεί, τότε όλες οι βιωμένες εμπειρίες  δεν είναι εφικτό να αναγνωριστούν από το σύστημα  ως αληθινές και η σύγκριση δεν είναι δυνατή με τον ίδιο τρόπο.

( οι ομοιότητες του θαλάσσιου ιπποκάμπου με εκείνον στον εγκέφαλο μας είναι εντυπωσιακές)

H καταστροφή ιππόκαμπου προκαλεί αμνησία.

Τα γεγονότα που καταγράφονται με  συναισθηματικές επενδύσεις, έχει ως επακόλουθο  την καταγραφή  συγκινησιακών μνημών που στην περίπτωση του συναισθήματος του φόβου διαμορφώνονται  φοβικές μνήμες. Ο μηχανισμός  του φόβου έχει μελετηθεί  περισσότερο από κάθε άλλο συναίσθημα.  Κυρίαρχος λόγος είναι ο ρόλος του στην επιβίωση, η ισχύς και επίδραση που έχει   όπως και η εκδήλωση του συναισθήματος αυτού σε όλα τα ζώα.  Τα περισσότερα μοντέλα αντίδρασης στον κίνδυνο μαθαίνονται μέσω της βιωματικής οδού. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι αλλάζει η φυσιολογία και η συμπεριφορά του οργανισμού , μεταξύ αυτών η αύξηση της αρτηριακής πίεσης και του καρδιακού ρυθμού και  ο οργανισμός προετοιμάζεται για να ανταπεξέλθει στην επικείμενη απειλή ενώ συχνά ακολουθεί η  επιλογή της αντίδρασης καθήλωσης, καθώς ο φόβος σε μεγάλες δόσεις ή παρατεταμένη έκθεση δρα ακινητοποιητικά. Όπως είπαμε και παραπάνω , μετά από την έκθεση του ατόμου στον κίνδυνο , το σύστημα μάθησης  και μνήμης ενεργοποιείται ώστε να ξεκινήσει η διαχείριση της  πληροφορίας που έγινε αντιληπτή και η απομνημόνευση της για αξιοποίηση  σε ανάλογες περιστάσεις κινδύνου στο μέλλον. Η μνήμη που συνδέεται με τον φόβο, δημιουργείται αυτόματα , όπως και η ανάκτηση της αντίστοιχα( μη δηλωτική μνήμη ή συγκινησιακή μνήμη, LeDoux & Doyere, 2011)

Eνα παλιό γνωστό πείραμα..

Ο καθηγητής Τζον Γουάτσον (John Watson) το 1920 συνεπαρμένος  από την έρευνα του Ιβάν Παβλόφ (Ivan Pavlov), για τα εξαρτημένα αντανακλαστικά, αποφάσισε  να κάνει ένα πείραμα μαζί με την  συνεργάτιδά του Ρόζαλι Ρέινερ (Rosalie Rayner).  Το πείραμα έγινε με  ένα μωρό 9 μηνών τον «μικρό Άλμπερτ». Το  μωρό  εκτέθηκε  σε διαφορετικά ερεθίσματα. Αρχικά  σε ένα λευκό ποντίκι, ακολούθησε ένα κουνέλι, ύστερα σε ένα πιθηκάκι και τέλος  σε μια μάσκα του Άγιου Βασίλη και κομμάτια εφημερίδας. Σε κανένα από αυτά δεν παρουσίασε   σημάδια φόβου. Όταν όμως το  παιδί είδε το ποντίκι, αλλά ακούστηκε και ένας  πολύ δυνατός θόρυβος ο «μικρός Άλμπερτ» άρχισε να κλαίει. Σε κάθε επανάληψη της ίδιας  διαδικασίας το αγόρι είχε ακριβώς την ίδια αντίδραση, χοροπηδώντας φοβισμένο. Ο Γουάτσον με το πείραμα παρατήρησε επιπλέον και  τη γενίκευση του φαινομένου. Ο «μικρός Άλμπερτ» εκτός από το  το λευκό ποντίκι φοβόταν οτιδήποτε λευκό και τριχωτό όπως για παράδειγμα τη μάσκα του Άγιου Βασίλη με τη γενειάδα και τις γούνες…. 
(Στον παρακάτω σύνδεσμο παρακολουθήστε το πείραμα )
https://youtu.be/9hBfnXACsOI

Διάκριση μεταξύ φόβου και φοβίας

 Ο φόβος είναι η προειδοποίηση, που έρχεται λόγω ενός επικείμενου κινδύνου, είτε ρεαλιστικού είτε φανταστικού..

 Συνήθως το αίσθημα αυτό μας κινητοποιεί  να αυτοπροστατευτούμε και  μας προειδοποιεί  να δείξουμε  προσοχή, να αξιολογήσουμε τα δεδομένα ώστε να γνωρίζουμε τι είναι φανταστικό και τι ρεαλιστικό και να πάρουμε την ανάλογη απόφαση για αντίδραση

 

Από την άλλη…η φοβία είναι κάτι αδικαιολόγητο και ανυπόστατο και εκδηλώνεται παρουσία ατόμων και αντικειμένων ή και στην πιθανότητα εμφάνισής τους, γνωρίζοντας το ίδιο το άτομο που εκδηλώνει την φοβία, ότι πρόκειται για κάτι παράλογο, έχοντας δυσκολία να απαλλαγεί από αυτήν τη σκέψη και έχοντας ήδη ενεργοποιήσει τη λειτουργία καθήλωσης ( freeze) χωρίς να μπορεί να ενεργοποιήσει οποιαδήποτε άλλη τακτική αποφυγής.

Οι φοβίες έχουν μία ποικιλία μορφών όπως κλειστοφοβία, αγοραφοβία, υψοφοβία κλπ.  Υπάρχει κλιμάκωση στην εξέλιξη και συμπτωματολογία και πολύ συχνά επηρεάζουν σοβαρά την ζωή του ατόμου σε όλα τα  λειτουργικά επίπεδα( επαγγελματικό -συναισθηματικό – κοινωνικό).  Είναι αναγκαία η διευκρίνηση ότι το αίτιο της φοβίας – δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το αντικείμενο της φοβίας. Αν κάποιος έχει φοβία με τα άσπρα γούνινα υλικά δεν σημαίνει ότι είναι αυτό το αίτιο… υπάρχει προφανώς ένα ψυχικό τραύμα που συνδέεται με το αντικείμενο της φοβίας, αλλά δεν είναι αυτό καθαυτό που την προκαλεί . Όταν συμβεί αυτό, δηλαδή όταν η φοβία γίνει συγκεκριμένη, τότε αποδίδεται σημασία και νόημα στο συναίσθημα που νοιώθει το άτομο, το οποίο συνδέεται με κάτι βαθύτερο και τραυματικό..

Έτσι το συναίσθημα αυτό γίνεται διαχειρίσιμο και παύει να είναι διάχυτο και γενικευμένο, αποφεύγοντας το κάθε φορά που υπάρχει περίπτωση να έρθει σε επαφή με αυτό. Και σε αυτό το σημείο έγκειται το πρόβλημα. Με την αποφυγή δεν γίνεται επεξεργασία του ψυχικού τραύματος. Αντιθέτως το συντηρεί..

Η φοβία είναι σαν την  κλειστή πόρτα..

Όταν επιλέγουμε  να αποφύγουμε κάτι (μηχανισμός αποφυγής, flight), έχουμε την  ψευδαίσθηση ότι έχει  ξεπεραστεί.  Η αλήθεια όμως είναι ότι έχει το  κόστος είναι μεγαλύτερο με αυτή η  τακτική, καθώς οδηγεί σε εξάντληση των ψυχικών αποθεμάτων του ατόμου. Το κόστος είναι ακόμα μεγαλύτερο όταν οι στρατηγικές  που ακολουθούμε ή οι τεχνικές που επινοούμε είναι αναποτελεσματικές, καθώς απογοητευόμαστε και θυμώνουμε με τις επιλογές μας και την απώλεια γνώσης του κατάλληλου σεναρίου για να συνεχίσουμε με ασφάλεια. Αυτή η τακτική συχνά οδηγεί σε αναζήτηση κάποιου που θα μεταθέσουμε την ευθύνη ή θα εναποθέσουμε τις ελπίδες μας ώστε να βγούμε από το αδιέξοδο. Το χείριστο όλων είναι αύτο-αμφισβήτηση των ικανοτήτων  μας και η εγκαθίδρυση της  ανάγκης επικύρωσης της επιλογής μας ως σωστής από τους άλλους.  Ο λόγος είναι απλός δοκιμάζουμε να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες μας «διώχνοντας τες κάτω από το χαλί» πασχίζοντας να τις διορθώσουμε , χάνοντας χρόνο εις βάρος της  ενίσχυσης των δυνατών  μας σημείων τονίζοντας την παρουσία τους στη ζωή μας.  Θωρακίζοντας τον εαυτό μας, σε πιθανότητα μεταγενέστερης απειλής, αυξάνουμε  τον βαθμό πρόβλεψης και προληπτικής δράσης ( σενάριο απεμπλοκής ). Είναι πολύ δύσκολη και επίπονη η διαχείριση της συνειδητοποίησης της αδυναμίας  και της έλλειψης  εργαλείων για να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά στις αντιξοότητες.   Αυτό μπορεί να οδηγήσει  στην αίσθηση έλλειψης ελέγχου, αυτοπεριορισμού, βιώνοντας απόγνωση και θλίψη.

Αναζητούμε τις πόρτες που ανοίγουν..Το νόημα βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση , εκεί που νοιώθουμε ισχυροί , επαρκείς , ασφαλείς και με  αίσθηση επάρκειας στις δυνατότητές μας.. Αυτό μας δίνει την αίσθηση χαράς, ενεργητικότητας και αυτοσεβασμού, αποτελεσματικότητας και ανακούφισης

Ψυχοθεραπεία..Στόχος της ψυχοθεραπείας είναι η επεξεργασία των τραυμάτων που έχουν δημιουργηθεί είτε από κάποιο φοβικό ερέθισμα είτε λόγω επανατραυματισμού ..έως  να επέλθει σταδιακή ανακούφιση αυτό, εφόσον θα γίνει κατανοητή η πηγή του ..

Η ψυχοθεραπεία στρέφει  την ματιά του ατόμου στην αξιολόγηση και επεξεργασία  του συναισθήματος που εστιάζει και έχει συγκεκριμενοποιήσει ως  φοβία. Ο θεραπευτής φωτίζει  τα πρωτογενή συναισθήματα και σκέψεις που επηρεάζουν την ψυχική ισορροπία του ατόμου που απειλείται από κάτι άγνωστο και απροσδιόριστο.

Πρόκειται για ένα  τελετουργικό αλλαγής που διαφοροποιεί τη ζωή του ατόμου για πάντα προσφέροντας  ουσιαστικές αλλαγές και απεριόριστες δυνατότητες  για το παρόν και το μέλλον.

 

Βιβλιογραφία

Psychiatry, 168(12), 1255-1265. doi: 10.1176/appi.ajp.2011.11040557
Herry, C., Ferraguti, F., Singewald, N., Letzkus, J. J., Ehrlich, I., & Luthi, A. (2010). Neuronal circuits of fear extinction. Eur J Neurosci, 31(4), 599-612. doi: 10.1111/j.1460-9568.2010.07101.x

Hippocampus, 17(9), 749-758. doi: 10.1002/hipo.20331
Lamprecht, R., Farb, C. R., Rodrigues, S. M., & LeDoux, J. E. (2006). Fear conditioning drives profilin into amygdala dendritic spines. Nat Neurosci, 9(4), 481-483. doi: 10.1038/nn1672

Fanselow, M. S., & Gale, G. D. (2003). The amygdala, fear, and memory. Ann N Y Acad Sci, 985, 125-134. Furini, C., Myskiw, J., & Izquierdo, I. (2014).

The learning of fear extinction. Neurosci Biobehav Rev, 47, 670-683. doi: 10.1016/j.neubiorev.2014.10.016

LeDoux, J. E., & Doyere, V. (2011). Emotional Memory Processing: Synaptic Connectivity. In S. Nalbantian,

 

 

Καλή Ανάσταση

Εύχομαι ολόψυχα το Αγιο Φώς να ζεστάνει  τις ψυχές μας και  να φωτίσει το πνεύμα μας..

Η Αγάπη του Χριστού να είναι παράδειγμα προς  μίμιση για ολους μας..

Χρόνια καλά ..με Υγεία Σωματική και Ψυχική.

Δέσποινα Δριβάκου

Ψυχολόγος Msc, Phd.c.

COvid19-Νέα μέτρα και σταθμά

Καραντίνα και «μένουμε σπίτι»: Πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο τρόπο

Η πανδημία του κορωνοϊού εξαπλώνεται ραγδαία με πολλές χώρες να βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να εφαρμόζουν μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίαςς. Μεταξύ αυτών και η Ελλάδα με σύνθημα «μένουμε σπίτι» Πως μπορούμε όμως να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση;

Ρεπορτάζ: Βιβή Κοτσαπουϊκίδου

«Η καραντίνα είναι απαραίτητη. Είναι κάτι αναγκαίο, στο οποίο δεν έχουμε ιδιαίτερο έλεγχο. Είναι κάτι που επιβάλλεται και όταν κάτι επιβάλλεται, αυτομάτως δημιουργεί μια αντίδραση στον καθένα από μας», εξηγεί στο ThessToday.gr η Δέσποινα Δριβάκου, ψυχολόγος και οικογενειακή θεραπεύτρια, προσθέτοντας πως «χρειάζεται να κατανοήσουμε τους λόγους που γίνεται και την αναγκαιότητά του μέτρου αυτού για αρχή».

Τόνισε μάλιστα ότι κάθε κράτος είναι διαφορετικό και αντιμετωπίζει την πανδημία ανάλογα με την κουλτούρα του και τα βιώματα του.

«Μένουμε σπίτι»: Συμβουλές για «ανώδυνη» καραντίνα

«Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε πράγματα που μας συνδέουν με την προηγούμενη κατάστασή μας. Χρειάζεται να ξέρουμε ότι είναι απλά μια καθημερινή η οποία έχει άλλα χαρακτηριστικά, με διαφοροποιημένο περιβάλλον», δήλωσε η κ. Δριβάκου.

Κινήσεις που θα μας βοηθήσουν σύμφωνα με την ψυχολόγο:

• ξύπνημα σε συγκεκριμένη ώρα και όχι αντιμετώπιση πρωινών για παράδειγμα σαν να είναι Κυριακή
• σημαντική η αλλαγή ρούχων, δηλαδή να μην φοράμε τις πιζάμες μας όλη μέρα
• απαραίτητη η γυμναστική και για την ψυχολογία μας, αλλά και για την φυσική μας κατάσταση
• αποφεύγουμε τις υπερβολές σε φαγητό, αλκοόλ και κάπνισμα, καθώς και την παρατεταμένη χρήση των social media
• βιβλία, ταινίες, μουσική και θεατρικές παραστάσεις online

Σε ότι αφορά την ενημέρωσή μας, καλό θα ήταν να περιορίσουμε την χρήση των social media, τα οποία κρύβουν παγίδες και δημιουργούν συχνά πανικό. Σύμφωνα με την Δέσποινα Δριβάκου, αυτές τις μέρες «δοκιμάζεται και η εμπιστοσύνη μας με τον όγκο πληροφοριών που δεχόμαστε» και είναι πολύ εύκολο να πέσουμε θύματα παραπληροφόρησης.

«Κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε μέσα στο σπίτι μας είναι να γινόμαστε πιο κοινωνικοί με τους δικούς μας ανθρώπους, κάτι που είχαμε ξεχάσει. Θα βρούμε τρόπους να το κάνουμε, γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή», επισημαίνει η ψυχολόγος.

Καραντίνα και παιδιά

«Σε ότι αφορά τα παιδιά, χρειάζεται να μπει ένα πρόγραμμα ημέρας και στους γονείς και στα ίδια. Χρειάζεται να αφιερώνουμε χρόνο στα παιδιά μας, στον/στην σύντροφό μας και στην επικοινωνία με τους δικούς μας. Καλή ιδέα είναι οι δημιουργικές ασχολίες που μπορούμε να βρούμε στο διαδίκτυο, αλλά και η ομαδική άθληση στο σπίτι. Επίσης, σημαντικό είναι και οι μπαμπάδες να κάνουν πράγματα με τα παιδιά τους. Είναι η ευκαιρία τους», υπογράμμισε η κ. Δριβάκου.

Πέρα από τις δραστηριότητες, όμως οι γονείς θα μπορούσαν να απασχολήσουν τα παιδιά τους και με ήθη και έθιμα της σαρακοστής και του Πάσχα που πλησιάζει.

«Καλό θα ήταν να αποφευχθούν ταινίες και σειρές που δημιουργούν σενάρια μη κατάλληλα γι’ αυτές τις μέρες. Για παράδειγμα θέματα όπως ο εγκλεισμός ή drones που ελέγχουν καταστάσεις» ανέφερε η ψυχολόγος, ενώ πρόσθεσε πως «σημαντική είναι και η μουσική, με την οποία μπορούμε να βοηθήσουμε άτομα που ανησυχούν και φοβούνται, εκφράζοντας αυτά τα συναισθήματα με αρνητισμό ή τοξικότητα. Η κατάσταση που βιώνουν αυτά τα άτομα, τους αναγκάζουν μάλλον να είναι έτσι. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε με το να γίνουμε κι εμείς λίγο πιο υποστηρικτικοί σ’ αυτό που τους συμβαίνει ακούγοντας λίγη μουσική παρέα».

Τέλος, η Δέσποινα Δριβάκου τονίζει ότι «υπάρχει τρόπος να αλλάξουμε τις συνήθειες μας τελικά και αυτό αποδεικνύεται αυτή την περίοδο».

«Αγενείς» συμπεριφορές ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας τις μέρες των γιορτών

Όταν κάποιος ζει με ψυχική νόσο συχνά υπάρχουν διάφορα παράξενα ερεθίσματα που πυροδοτούν την συμπτωματολογία. Αυτό συμβαίνει έντονα στα άτομα με  οριακή διαταραχή προσωπικότητας, όπου η συναισθηματική αστάθεια και η δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτό όμως που δεν αναγνωρίζουμε πάντα είναι οι πυροδοτήσεις που υπάρχουν χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Για παράδειγμα κάποιοι άνθρωποι με μεταιχμιακή οργάνωση της προσωπικότητας, βλέπουν κάποιον φίλο τους να αρέσκεται  στην ανάρτηση κάποιου άλλου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  και όχι τη δική τους και αισθάνονται ένα είδος εγκατάλειψης. Κάποιοι άλλοι λόγω υψηλής ευαισθησίας, μπορεί να ανοίξουν  συμπτωματολογία λόγω επαναλαμβανόμενων ήχων για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Κάποιοι άλλοι μπορεί να έρθουν σε επαφή με ένα φαινομενικά ευχάριστο γεγονός με αποτέλεσμα να επανέλθει στο προσκήνιο ένα τραυματικό γεγονός της ζωής τους που θα προτιμούσαν να έχουν ξεχάσει. Ολοι όσοι ζουν με ανθρώπους που έχουν τέτοιες δυσκολίες θα ήθελαν να γνωρίζουν σε τι είναι επιρρεπείς οι άνθρωποι που αγαπούν. Ας δούμε παρακάτω μερικά από αυτά.

«Αγενείς» συμπεριφορές ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας τις μέρες των γιορτών.

Είναι δύσκολο να ευχαριστήσετε όλους τους ανθρώπους γύρω σας, κυρίως μέσα στις γιορτές. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους με προβλήματα ψυχικής νόσου, και εύκολα τους χαρακτηρίζουμε αρνητικά καθώς δυσκολεύονται να ζήσουν τις γιορτές με τις προσδοκίες των άλλων.. όπως να συμμετέχουν σε πάρτυ γιορτινά ή οικογενειακές συγκεντρώσεις που απαιτούν επιδέξιες κοινωνικές συμπεριφορές. Και είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο για κάποιους να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες.. Ας δούμε μερικές από αυτές τις συμπεριφορές που ορισμένοι τις χαρακτηρίζουν «αγενείς» ..

 

1. Check in

Ξοδεύεις   ένα μεγάλο μέρος της μέρας σου στον υπολογιστή ή το τηλέφωνό, στέλνεις  μηνύματα, παίζεις παιχνίδια ή απλά περιηγείσαι στο internet;  Αυτό που οι δύσκολα δεν συνειδητοποιούν οι άνθρωποι είναι ότι  οι διασπάσεις  είναι απαραίτητες.. ώστε  να ξεφεύγουν  από τις  έμμονες σκέψεις που περιστρέφονται διαρκώς στο κεφάλι τους. Και τις περισσότερες  φορές, το τηλέφωνό σου μπορεί να  είναι σανίδα σωτηρίας, ώστε να μιλάς  με  τους ανθρώπους που νοιάζονται για εσένα ή για να έρθεις σε επαφή με υποστηρικτικές  ομάδες που μπορεί να χρειαστείς για να περάσεις  τιςδύσκολες στιγμές.. που μπορεί να έρθουν

 

2. Check out

Μπορεί να φεύγεις   από  τα πάρτι και τις γιορτές νωρίς. Μπορεί να ξεγλυστράς  από τις οικογενειακές συγκεντρώσεις  για να πάς στο δωμάτιό σου ήγια να πάς μια βόλτα. Υπάρχουν αρκετοί πιθανοί λόγοι γιαυτό. Ίσως τα φάρμακά που παίρνεις σε κάνουν να νυστάζεις  και δεν μπορείς  νααπολαύσεις τις γιορτές όσο οι άλλοι. Ίσως ο θόρυβος και η λάμψη ενός πάρτυ να υπερφορτώνουν τις αισθήσεις σου. Ενας λόγος να είναι ότι οιοικογενειακές συζητήσεις συχνά είναι γεμάτες με διαφωνίες και αντιπαραθέσεις που πυροδοτούν τα τραύματα και τα προβλήματα. Όπως και να ‘χει, το να απομακρύνεσαι   από την κατάσταση μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος για να ελέγχεις  τα συναισθήματα σου.

 

3. Απέχεις

Οι διακοπές και οι εορταστικές εκδηλώσεις μπορούν να αποτελέσουν ένα πρόβλημα. Ανταλλαγές δώρων, εορταστικοί διάκοσμοι, Αϊ-Βασίληδες που εμφανίζονται παντού, πάρτι και φαγοπότια.. μπορεί να είναι  πολύ θλιμμένος για ναφορέσει  ένα χαμόγελο και να πάρει μέρος σε όλα αυτά. Μπορεί να μην έχει την ενέργεια να στείλει τους χαιρετισμούςτων Χριστουγέννων. Η κοινωνική πίεση για να συμμετάσχουν σε όλα αυτά μπορεί να  είναι ισχυρή αυτή την εποχή του χρόνου

 

4. Δεν πίνεις

Στην πραγματικότητα, το άτομο που επιμένει να πιείς  αλκοόλ είναι το αγενές.. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι πίνοντας   απλή σόδα ή ποτό χωρίς αλκοόλ δείχνεις  άνθρωπος μίζερος .. Ξέρεις  ότι  το αλκοόλ αντιδρά με τα φάρμακά σου και είναι καλύτερα να λές  όχι. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που θα ειρωνευτούν και θα σχολιάσουν αρνητικά τους ανθρώπους που αρνούνται να πιούν ή να συμμετάσχουν σε συγκεντρώσεις που έχουν φαγοπότια και μουσικές..

 

5. Δεν εμφανίζεσαι

Ίσως να επιλέξεις  να μην εμφανιστείς  σε μια οικογενειακή συγκέντρωση ή ένα πάρτυ στο γραφείο. Ή μπορεί να προγραμματίσεις να πάς  αλλά στη συνέχεια την ημέρα της εκδήλωσης, να διαπιστώσεις  ότι δεν μπορείς    να σηκωθείς  από το κρεβάτι και πολύ λιγότερο έτοιμοι να πάτε σε  ένα πάρτι. Τα θορυβώδη με  συνωστισμό  μέρη  μπορεί να είναι υπερβολικά επιβαρυντικά, ειδικά σε όσους έχουν διαταραχές άγχους. Η διαμονή στο σπίτι με μια ήρεμη μουσική, την άνεση του σπιτιού σου , την ευκολία του να τρως ότι ώρα θέλεις και  οτιδήποτε άλλο χρειάζεσαι μπορεί να είναι μακράν το καλύτερο σχέδιο για σένα.. σε αντίθεση με αυτό που οι άλλοι περιμένουν από σένα.. κάπου εκεί έξω

 

6. Το παρακάνεις

Κάνε εικόνα το παρακάτω.. Ξοδεύεις υπέρογκα ποσά σε δώρα  για τα ανίψια σου και ντροπιάζεις τους γονείς τους μπροστά τους, ενώ δεν μπορούν  να αντέξουν τέτοια σπατάλη. Ή είσαι σε μια ανταλλαγή δώρων στη δουλειά, με όριο 20ευρώ , και εσύ  φέρνεις  ένα δώρο  αξίας 50ευρώ. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι είσαι  στην έναρξη ενός μανιακού επεισοδίου, όπου  σου επιτρέπει  να ξοδέψεις οποιοδήποτε ποσό, να ξεκινήσεις με  μεγαλεπίβολες ιδέες  ή να είσαι η ψυχή  του πάρτυ. Και ενώ  έχεις προσπαθήσει πάρα πολύ, με  τα επιτεύγματά σου μπορεί να μην καταφέρεις να ανταποκριθείς  στις τεράστιες  προσδοκίες σου

 

 

7. Μιλάς διαρκώς για την ασθένειά σου

Στις οικογενειακές συγκεντρώσεις και γενικά σε διάφορες αναρτήσεις  στα social media τις μέρες των διακοπών οι άνθρωποι  επιθυμούν να μοιράζονται  αυτά που συμβαίνουν στη ζωή τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Πρωτοχρονιά, όταν κοιτάμε πίσω στο παρελθόν και στο νέο χρόνο που έρχεται. Δυστυχώς, αυτή η αναδρομή  αναμένεται να είναι ανομοιογενής, με θετικές και αρνητικές αναμνήσεις. Μπορεί να θέλεις να μοιραστείς πόσο καλύτερα αισθάνεσαι μετά από μια βραχύχρονη νοσηλία  στο νοσοκομείο ή μια αλλαγή στην φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνεις.  Σπανίως  τέτοια «νέα» είναι ευπρόσδεκτα στους άλλους με αποτέλεσμα αυτό να ενοχλεί

 

Τα περισσότερα από τα παραπάνω  χαρακτηρίζονται ως «αγένεια» από την κοινωνία μας. Όμως κάποιοι επλέγουν αυτό τον τρόπο  ως μέρος της αυτοφροντίδας τους αποφεύγοντας  συνειδητά περιβάλλοντα με φασαρίες και πυροδοτήσεις συναισθηματικών προβλημάτων.  Παίρνοντας  χρόνο  όταν το χρειάζεσαι, καθοδήγησε το εαυτό σου  χωρίς να  προσπαθήσεις   να κάνεις πάρα πολλά. Η αυτοφροντίδα είναι σημαντική, ακόμη και κατά τη διάρκεια των γιορτών! Ας γίνει αυτό προτεραιότητα αν το χρειάζεσαι! 

2020 ευχές για το νέο έτος!

Αυτός ο χρόνος  είναι ευλογημένος

Φέρνει σε όλους εμάς «ευδαιμονία» και «πρόοδο»!

Η «σοφία», από τις εμπειρίες  στο παρελθόν θα μας κάνει πιο αποτελεσματικούς και προνοητικούς !

Αγαπώντας περισσότερο γινόμαστε καλύτεροι ..

Σας έυχομαι από καρδιάς χρόνια πολλά και καλά !

 

 

 

Κρίσιμοι παράγοντες για μια υγιή σχέση

Η ανάγκη για σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων είναι έμφυτη. Hαλληλεξάρτηση έχει κατηγορηθεί από τον πολιτισμό μας, ως  παιδικό σύνδρομο που χρειάζεται  να ξεπεράσουμε όταν ενηλικιωθούμε. Πρόκειται για μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη που μας ακολουθεί ως τα γεράματα

Το δέσιμο προσφέρει ένα ασφαλές πλαίσιο δράσης

• Η επαφή με τους ανθρώπους που έχουμε δεσμούς και αλληλεξάρτηση,  προσφέρει έναν μηχανισμό επιβίωσης και καλή ποιότητα ζωής vs η αδυναμία επαφής  προξενεί ένταση και  αγωνία υπαρξιακή
• Η εγγύτητα ηρεμεί το νευρικό μας σύστημα vs η απομάκρυνση προκαλεί άγχος και μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι/ες.
• Ο φόβος  ή η  αβεβαιότητα,  ενεργοποιούν  την ανάγκη μας για σύνδεση και εξάρτηση. Έχουμε  ανάγκη να νοιώσουμε  ότι κάποιος  μας στηρίζει.
• Αν η ανάγκη μας για ασφαλή σύνδεση δεν ικανοποιηθεί και δεν υπάρξει συναισθηματική επαφή, τότε απειλούμαστε και διαμαρτυρόμαστε: θυμώνουμε, γεμίζουμε απόγνωση ή κατάθλιψη, απομακρυνόμαστε και παγώνουμε για να προστατευτούμε. Σε τέτοιες καταστάσεις κυριαρχεί ο θυμός.

Θα μπορούσαμε να θέσουμε δύο ερωτήματα στον εαυτό μας κατά τη διάρκεια του θυμού:

α)Τι δεν καταλαβαίνω αυτή τη στιγμή;

β) Τι δεν ξέρω να κάνω;

Οι επιχειρήσεις και οι γάμοι αποτυγχάνουν για τους ίδιους τρεις λόγους:

• Αποτυχία να Μάθεις  από το παρελθόν
• Αποτυχία προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες
• Αποτυχία πρόβλεψης πιθανών μελλοντικών προβλημάτων και ανάληψη δράσης

 

Υπάρχουν προβλέψιμοι λόγοι που αποτυγχάνουν οι σχέσεις και οι βασικοί λόγοι που κάθε ζευγάρι αγωνίζεται είναι όταν :

• Υπάρχει έλλειμα ανάπτυξης σε έναν ή και στους δύο
• Έχουν μια επαναλαμβανόμενη ιστορία σε  επανατραυματισμούς -ο ένας στον άλλο χωρίς να κάνουν κάτι για να το διορθώσουν
• Στερούνται συναισθηματικών δεξιοτήτων

 

 Εστίασε στην αλλαγή του εαυτού σου .. αντί του συντρόφου σου

Εάν ζητάτε από τον/την σύντροφό σας να αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά του, ίσως είναι καλή ιδέα να ρωτήσετε αν η αλλαγή που ζητάτε είναι σύμφωνη με το πώς επιδιώκει  να είναι ο ίδιος/α στην περίπτωση αυτή, δεν μπορείτε να επιλέγετε   μια λύση που έχει προκαλέσει στον/στην  συντροφό σας απώλεια  στο παρελθόν..

 

Η εμπιστοσύνη είναι τo θεμέλιo  μιας ακμάζουσας σχέσης

Σε εμπιστεύονται όταν αυτό που λες το κάνεις. Η αποτελεσματική αλλαγή απαιτεί διορατικότητα και δράση. Η δράση χωρίς διορατικότητα είναι μάταιη. Από την άλλη η διορατικότητα χωρίς δράση είναι παθητικότητα..

 

5 αναποτελεσματικές  ενέργειες  που κάνουμε στις σχέσεις

• Κατηγορούμε ή επιχειρούμε να κυριαρχήσουμε στον άλλο
• Κάνουμε αποσύνδεση ή αποσυρόμαστε
• Δείχνουμε συμμόρφωση αλλά γινόμαστε μνησίκακοι ή περιφρονητικοί
• Γκρινιάζουμε
• Είμαστε σε μόνιμη άρνηση ή σύγχυση

 

Βελτίωση της σχέσης σας σημαίνει καλύτερη διαχείριση αυτών των αντιδράσεων. Δεν θα γίνει ακμάζουσα η σχέση με το να διορθωθεί κάτι που δεν δουλεύει καλά.. Αλλά διορθώνοντας τα παραπάνω, είναι  μια καλή αρχή

 

 Η σημασία της επικοινωνίας

3 σημαντικές αξίες  για αποτελεσματική επικοινωνία

• Σεβασμός
• Ανοιχτοσύνη
• Επιμονή

Η καλή επικοινωνία είναι πολύ πιο δύσκολη από ό, τι οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν. Η αποτελεσματική διαπραγμάτευση είναι ακόμα πιο δύσκολη..

Το όραμα ενός ζευγαριού προκύπτει από μια διαδικασία κοινού προβληματισμού και διερεύνησης των αναγκών τους . Απαιτεί και από τους δύο ανθρώπους να μιλήσουν από την καρδιά για το τι έχει σημασία για τον καθένα ξεχωριστά.

Είμαστε υπεύθυνοι για το πώς εκφραζόμαστε και επικοινωνούμε τις ανάγκες μας, ανεξάρτητα από το πώς μας ακούν και μας αντιμετωπίζουν εν τέλει οι άλλοι.

Η επικοινωνία είναι το νούμερο 1 πρόβλημα στην συμβουλευτική ζευγαριών.

Για  αποτελεσματική επικοινωνία σημαίνει ότι χρειάζεται να δώσετε προσοχή στα εξής:

• Διαχείριση έντονων συναισθημάτων π.χ. θυμός
• Πώς επικοινωνείτε π.χ. είστε σαφής;
• Τι θέλετε από τον σύντροφό σας;
• Τι σημαίνει το πρόβλημα για εσάς
• Τι προσδοκάτε από τη συζήτηση;
• να μάθετε/ρωτήστε  τις κύριες ανησυχίες του/της  συντρόφου σας
• Να εκφράσετε τις πεποιθήσεις και τις στάσεις σας σχετικά με το πρόβλημα.

 

10 ερωτήσεις που θα βοηθήσουν την  βελτίωση της επικοινωνίας

1. Ποια ήταν η αρχή της σχέσης σας; Πόσο καιρό διήρκησε αυτή η φάση;
2. Τι αρχικά σας προσέλκυσε στο σύντροφό σας και Πώς αποφασίσατε να είστε μαζί
3. Τι βρίσκετε πιο ικανοποιητικό για τη σχέση σας;
4. Με ποιους  τρόπους μοιάζετε ;
5. Τι κάνεις όταν είσαι θυμωμένη/ος ; Τι κάνει ο/η  συντροφός σας όταν θυμώνει;
6. Ποια ήταν η πρώτη σας απογοήτευση; Τι συνέβη και πώς το επιλύσατε;
7. Πόσο ασφαλής αισθάνεστε εκφράζοντας τις ενδόμυχες σκέψεις και τα συναισθήματά σας στον/στην  συντροφό  σας;
8. Πώς ζητάτε συναισθηματική υποστήριξη από τον/την  σύντροφό σας όταν αισθάνεστε ευάλωτοι; Περιμένετε  να πάρετε υποστήριξη;
9. Θα έλεγε ο/η  συντροφός σας ότι είστε συναισθηματικά διαθέσιμος/η όταν είναι ευάλωτος/η
10. Αν η σχέση σας ήταν δράμα, ταινία ή βιβλίο, τι τίτλο θα είχε;  Πώς θα τελείωνε;

 

Μια τελευταία σκέψη..

Η αγάπη καταστρέφεται όταν κυριαρχεί το ατομικό συμφέρον..

Αν δεν ξέρετε τι αισθάνεστε σε σημαντικούς τομείς της σχέσης σας, είναι σαν να παίζετε πόκερ με πονταρίσματα υψηλού ρίσκου και ενώ βλέπετε μόνο τα μισά φύλλα σας..Υπάρχει η πιθανότητα να επιλέξετε συμπαίκτες  που χρειάζεστε , αλλά όχι που θέλετε απαραιτήτως..

Η πρόταση μου για την ΤΡίτη Ηλικία

 

#Ενεργός_Γήρανση_Τρίτη_Ηλικία
καθώς μεγαλώνουμε, έχουμε όλο και περισσότερα προβλήματα υγείας, αλλά μπορούμε να κάνουμε πολλά για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση. Πολύ μικρές αλλαγές στο περιβάλλον μας μπορούν να έχουν τεράστιο όφελος για τα άτομα με διάφορα προβλήματα υγείας ή αναπηρίες. Ενεργός γήρανση σημαίνει επίσης να έχουμε τη δυνατότητα καθώς γερνούμε να ορίζουμε τη ζωή μας για όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια.

Οι στόχοι και οι κατευθυντήριες γραμμές συνίστανται στο πλαίσιο της ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς, της προαγωγής ενός υγιούς και ενεργού γηράσκοντος πληθυσμού, της προώθησης της κοινωνικής δικαιοσύνης και προστασίας, της ισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών και της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών, που θα συμβάλει, μεταξύ άλλων, στην επίτευξη υψηλής απασχόλησης, στην επένδυση στις δεξιότητες και στη μείωση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Η προώθηση της ενεργού γήρανσης συνεπάγεται τη δημιουργία καλύτερων ευκαιριών ώστε οι ηλικιωμένοι, γυναίκες και άνδρες, να μπορούν να διαδραματίσουν τον ρόλο που τους αναλογεί στην αγορά εργασίας, καταπολεμώντας τη φτώχεια, ιδίως τη φτώχεια των γυναικών, και τον κοινωνικό αποκλεισμό, προάγοντας τον εθελοντισμό και την ενεργό συμμετοχή στην οικογενειακή ζωή και την κοινωνία και ενθαρρύνοντας την υγιή και αξιοπρεπή γήρανση. Αυτό προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, την προσαρμογή των συνθηκών εργασίας, την καταπολέμηση των αρνητικών στερεοτύπων και διακρίσεων λόγω ηλικίας, τη βελτίωση της υγείας και της ασφάλειας στην εργασία, τον προσανατολισμό των προγραμμάτων διά βίου μάθησης στις ανάγκες ενός γηράσκοντας εργατικού δυναμικού και την εξασφάλιση της επάρκειας των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και της παροχής των κατάλληλων κινήτρων.

Γενικός στόχος χρειάζεται να είναι η δημιουργία μιας κουλτούρας ενεργού γήρανσης, που θα βασίζεται σε μια κοινωνία για όλες τις ηλικίες. Στο πλαίσιο αυτό, ενθαρρύνονται και υποστηρίζονται οι προσπάθειες που καταβάλλουν τα κράτη μέλη, οι περιφερειακές και τοπικές αρχές τους, οι κοινωνικοί εταίροι, η κοινωνία των πολιτών και η επιχειρηματική κοινότητα, περιλαμβανομένων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για να προωθήσουν την ενεργό γήρανση και να αξιοποιήσουν αποτελεσματικότερα το δυναμικό του ταχέως αυξανόμενου πληθυσμού ηλικίας πλησίον ή άνω των 60 ετών. Με αυτό τον τρόπο ενισχύει την αλληλεγγύη και τη συνεργασία μεταξύ των γενεών

Λαμβάνοντας υπόψη την πολυμορφία είναι σημαντικό να υπάρχει:

Ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την αξία της ενεργού γήρανσης και τις ποικίλες διαστάσεις της.
>Διασφάλιση απόδοσης προτεραιότητας στο θέμα αυτό στην πολιτική ατζέντα των ενδιαφερόμενων μερών σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να τονιστεί η χρήσιμη συμβολή των ηλικιωμένων στην κοινωνία και την οικονομία.
>Προώθηση της ενεργού γήρανσης, της αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, αξιοποίηση αποτελεσματικότερα του δυναμικού των ηλικιωμένων, και να δοθεί η δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς και ανεξάρτητης γήρανσης.
>Ενίσχυση του διαλόγου, ανταλλαγή πληροφοριών και ανάπτυξη της αμοιβαίας μάθησης μεταξύ των κρατών μελών και των ενδιαφερόμενων μερών σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να προωθηθούν οι πολιτικές για την ενεργό γήρανση, να προσδιοριστούν και να διαδοθούν ορθές πρακτικές και να ενθαρρυνθούν η συνεργασία και οι συμπράξεις.
>Διαμόρφωση ενός πλαισίου για ανάληψη δεσμεύσεων και συγκεκριμένων δράσεων, ώστε να είναι σε θέση η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κράτη μέλη και τα ενδιαφερόμενα μέρη σε όλα τα επίπεδα (με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, των κοινωνικών εταίρων και των επιχειρήσεων) να διαμορφώσουν καινοτόμες λύσεις, πολιτικές και μακροπρόθεσμες στρατηγικές, με ιδιαίτερη έμφαση στην προώθηση στρατηγικών πληροφόρησης.
>Επιδίωξη για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων σχετικά με την ενεργό γήρανση και την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών.
>Προαγωγή δραστηριοτήτων που θα βοηθήσουν να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις λόγω ηλικίας, να ξεπεραστούν τα σχετικά με την ηλικία στερεότυπα και να αρθούν τα εμπόδια, ιδίως όσον αφορά την ικανότητα απασχόλησης.
Επίσης, οι νεότεροι σε ηλικία μπορεί να επωφεληθούν από τις πολύτιμες δεξιότητες και εμπειρίες των γηραιότερων.
Το κλειδί για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της γήρανσης είναι να παραμείνουμε ενεργοί.
Η διαγενεακή αλληλεγγύη είναι εξαιρετικά σημαντική ειδικά στη σημερινή εποχή που τα κοινωνικο-οικονομικά συστήματα περνούν κρίση.

Πασχαλιάτικες Ευχές

Ο Θείος λόγος και η θυσία της Σταύρωσης ας καθοδηγούν την κάθε σκέψη μας για να βλέπουμε πίσω με κατανόηση, μπροστά με ελπίδα, γύρω μας με αγάπη!

Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!

Κατανοήστε την ψυχολογία του παιδιού σας

https://www.businesswoman.gr/κατανοώντας-την-ψυχολογία-του-παιδιο/?fbclid=IwAR2fma_jzC-uw9Xabm5s_vBduBL7rNS0LvPcdaj0OwTSDJNaa-zXbJXtnzE